Bolesław I Chrobry – Patron naszej Szkoły

 

(notatka biograficzna)

Bolesław I Chrobry zajmuje w polskiej historii i zbiorowej świadomości miejsce wyjątkowe. Udało mu się bowiem nie tylko utrzymać i rozwinąć państwo powołane do życia przez jego ojca Mieszka I, ale także zdobyć koronę królewską. Jeśli dodamy do tego zasługi Bolesława na polu wzmocnienia kultury chrześcijańskiej, pozytywny obraz władcy w oczach potomnych nie będzie dla nas z pewnością zaskoczeniem. Bolesław Chrobry urodził się w 967 roku jako jedyny syn Mieszka I i czeskiej księżniczki Dobrawy. Zapewne już od najwcześniejszychlatżycia przygotowywany był do przejęcia schedy po ojcu. Pogrzeb Mieszka oznaczał w istocie początek batalii o przejęcie kontroli nad państwem. W tym pojedynku zwyciężył ostatecznie właśnie Bolesław, zmuszając macochę Odę i jej synów do osiedlenia się na terenieNiemiec. Około roku 996 na ziemie polskie przybył biskup praski Wojciech, noszący się z zamiarem wyruszenia na misję chrystianizacyjną do któregoś z krajów pogańskich. Jego wybór padł na Prusy. Bolesław pomógł mu w zorganizowaniu wyprawy przez Gdańsk. Niestety, pruska ziemia okazała się dla czeskiego biskupa wyjątkowo niegościnna: 23 kwietnia 997 roku poniósł na niej śmierć męczeńską. Bolesław, jak głosi legenda, wykupił ciało Wojciecha odoprawców i złożył je z honorami w Gnieźnie. Niedługo później doszło do kanonizacji misjonarza; owa okoliczność pozytywnie zaważyła na losach polskiego państwa w nadchodzących latach. Ogłoszenie Wojciecha świętym pociągnęło za sobą następną ważną decyzję Stolicy Apostolskiej, która w 999 r. wyraziła zgodę na utworzenie w Gnieźniepierwszego polskiego arcybiskupstwa. Dodatkowo, doszło do powstania trzech biskupstw: w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Już w następnym roku nasz kraj odwiedził cesarz niemiecki Otton III, pragnący oddać hołd nowemu świętemu. Wizyta Ottona w Gnieźnie miała doniosłe znaczenie nie tylko dla polskiego życia kościelnego, lecz również dla podniesienia prestiżu samego Bolesława. Nasz władca stał się dzięki niej pełnoprawnym sojusznikiem cesarza i jego poważnym partnerem, z którym cały świat zachodni musiał się odtąd liczyć. Kolejni królowie Polski mieli zatem nieco łatwiejsze zadanie na politycznej scenie Europy. Dobrosąsiedzkie stosunki z Niemcami utrzymywały się do śmierci Ottona III, która nastąpiła niespodziewanie w 1002 roku. Jego następcą został Henryk II, zdecydowanie mniej przychylny wobec polskiego władcy. Bolesław wdał się z nim w kilkunastoletnią wojnę, napędzaną chęcią panowania na Połabiu i w Czechach. Przedłużające się zmaganiazakończył pokój w Budziszynie (1018), przyznający Polsce Milsko i Łużyce.Ostatnie lata życia Chrobrego wypełniały głównie zabiegi zmierzające do sięgnięcia po koronę królewską. Ambicje polskiego władcy długo niweczył sprzeciw nieprzychylnego mu Henryka II. Dopiero śmierć cesarza w 1024 roku przyniosła Bolesławowi szansę na realizację wielkiego marzenia. Do ceremonii koronacyjnej miało wreszcie dojść w roku 1025, na krótko przed śmiercią naszego władcy.

Szkoła Podstawowa Nr 1 otrzymała jako Patrona Bolesława Chrobrego w 900 rocznicę jego koronacji w roku 1925. Jeden z uczestników tej uroczystości napisze później: Wszyscy byliśmy dumni, że naszym przewodnikiem duchowym został pierwszy król Polski.

Niech duma z Patrona Szkoły nadal towarzyszy obecnym i przyszłym absolwentom naszej placówki oświatowej.